მე ვარ ამ წუთას ყველაზე მაღლა,
ქარხნის მილებზე და ცაზეც მაღლა,
მხოლოდ შენ გამო... ასეთი ღამე
მრავალი იყოს... ასეთი დაღლა.

მე არ ვყოფილვარ არასდროს ხარბი,
მე არ ვყოფილვარ არასდროს ცუდი,
ან არაფერი არ მახსოვს, ალბათ,
არ მიცხოვრია აქამდე წუთიც.

და მწამს, რომ ჩემში დარჩება მუდამ
ეს უცნაური დღე და სიჩუმე,
შენი ოთახის შუქი მბჟუტავი
და შეკრეჭილი თმები ბიჭურად.

ხეებზე მაღლა, სახლებზე მაღლა,
ქარხნის მილებზე და ცაზე მაღლა _
შენით! შენ გამო! _ ასეთი ღამე
მრავალი იყოს... ასეთი დაღლა.

1957