ნუ შფოთავ აგრე ო, ტკივილო ჩემო, იყუჩე,

საღამოს გსურდა-ისიც დადგა, ნაზი, მიმქრალი,

წყვდიადის სული დაეუფლა ქალაქის ქუჩებს,

ზოგს მოუტანა სიმშვიდე და სხვას-საფიქრალი.

ვიდრე მოკვდავნი ადიდებენ ასეთი გზნებით

სიამოვნების-ამ უწყალო ჯალათის-მათრახს,

წადი, დაკრიფე სინანულის მწიფე მტევნები,

ჩემო ტკივილო, ჩვენ ამ ქვეყნად მარტო ვართ, ვაგლახ!

გავშორდეთ ყველას და შევხედოთ ამ წლებს გარდაცვლილთ,

ცის აივნებზე ძველ კაბებში ჩვენსკენ თავდახრილთ,

ო, მომღიმარი სინანული ამოდის ზღვიდან,

მზე- ჩამავალი-მთის გადაღმა კვდება, იცოდე,

ჩემო ძვირფასო, მოდი ხელი გამომიწოდე

და მოუსმინე ამ მშვიდ ღამეს, ჩამოსულს ციდან.