ჯორჯანელი ნიკა
| * * * არის კისკისი და ფერადი მარაოები |
| * * * ბოლოს ზღვის ნაპირზე ვიჯექი ქვიშაში |
| * * * დოინჯშემოყრილ მთებს |
| * * * დღეს ტრაგედია შენი ფონია |
| * * * ვწერ. მაგრამ განა იმ მიზეზით, რომ ყოფნა ცრუ არს |
| * * * თუკი ასფალტიდან ვარდი ამოსულა |
| * * * ის, რომ აზრისთვის ამ სისხლის სრბოლის |
| * * * მე უთქვენობის გამოისობით |
| * * * ნუ დაბრუნდები ქალაქში, თუ გაეცალე ერთხელ |
| * * * სუსხი. ხეების სიშიშვლე. ლილო |
| * * * უაზროა, ვიცი, ჩემი კითხვები |
| * * * უჩვენო, უკვე დამწვარ სახლებში |
| * * * ქალო |
| * * *ზაფხული გადაიქცა კოღოდ |
| გამოთხოვება ადამთან |
| გასვლა |
| ეზო |
| თანამედროვე ინტერმეცო |
| თებერვლის ტყეში |
| თრილერი, გარდამავალი ელეგიაში |
| ილია ჭავჭავაძის მკვლელობის ასი წლისთავის გამო |
| იმ დღეთა ხსოვნას: აფხაზეთი |
| კრუნჩხვა |
| მძევალს, რომელსაც თავი მოაჭრეს |
| საყვარლის გახდის გამო |
| სონეტი |
| სუნთქვა ხუთვისას |
| ღამის ეპიტაფია |
| ღაღადისი |
| წარწერა ქვიშაზე |
