ჯაყელი ქეთი
| * * * აი, შენი შიშველი ზურგი |
| * * * ეს წერილები ზაფხულმა დაკრუნჩხა და დაკონკა, |
| * * * თამაშობს თითი. |
| * * * მე აღარ ვარ შენი ,,რამე” |
| * * * მე ვიცი, ფიცარს აწვება მიწა |
| * * * მე ფოთოლივით მათრთოლებს ქარი |
| * * * ნეტავ კი სხვაგან სად უნდა მოკვდე, |
| * * * სმოგში ჭყივილით დაქრიან მერცხლები |
| * * * უცნაურია - მივეჩვიე თანდათან წერა |
| * * * ცხელ სახურავებზე |
| * * * ძვირფასო |
