სტურუა ლია
| * * * ბანალური იყო ცხოვრება |
| * * * გვიან დავბრუნდით |
| * * * მოეშვი შაკიკიანი თავიდან |
| * * * სხვის ტკივილს ვესწრები, |
| * * * წიგნი მქონდა ერთი |
| *** "კაცი მიდის აქედან იქით" |
| *** "რა სევდა იცის გათენებისას" |
| «იყიდეთ რამე!» |
| აგვისტოა ქალაქში... |
| ადამიანები... |
| ადამიანის ხმა |
| ავტოპორტრეტი |
| ავტოპორტრეტი ფიროსმანის ფონზე |
| აი ია |
| ალბათ გვალვისაა ეს თავისტკივილი... |
| ამ ქალს თვალებში... |
| ამაო ოცნება ბორჯომის ხეობაზე |
| ამაოების სონეტი |
| ანატომიური თეატრი |
| ანგელოზის დღე |
| ანტიკური სონეტი |
| არსენა ყაჩაღის გახსენება |
| ასაკი |
| აღსარების მაგიერ |
| ახალი ცხოვრება |
| ახალი წელი |
| ბალადა მონადირეზე |
| ბალადა შაკიკზე |
| ბალადა ხორცზე |
| ბანალური სონეტი |
| ბედი მდევარი |
| ბედნიერი სონეტი |
| ბედნიერი შური |
| ბორჯომის მონატრება |
| ბროწეულის ხე... |
| ბუკოლიკური სონეტი |
| გადაარჩინეთ ჩვენი სულები |
| გადასულია ყველაფერი წრესა და საზღვარს... |
| გაზაფხულის სონეტი |
| გაკაწრული სონეტი |
| გამიგონია, მთიელ ხვარამზეს... |
| გამოუსავლობა |
| გარდაცვალება |
| გენეტიკა |
| გრძნობისმიერი სონეტი |
| გურამ რჩეულიშვილს |
| გუშინ ჩვენი ვახშამი დამესიზმრა |
| დაგვიანებული რეკვიემი |
| დავიღალე... |
| დაკარგული ნახევარი |
| დაკარგულივით დავდივარ... |
| დამარცხება |
| დანია სხვაა... |
| დედა |
| დედაჩემმა ერთ რიგით მდგმურად გამაჩინა... |
| დევები |
| დეკადენტური სონეტი |
| დიდუბე |
| ერთად აღარ ვზივართ მაგიდასთან... |
| ეს ხომ უკვე იყო |
| ესთეტი |
| ვარდები ქალაქის მოედანზე |
| ვახუშტი კოტეტიშვილს |
| ვერშეგუება |
| ვერშეჩვევის სონეტი |
| ვერჩამქრალი ვულკანები |
| ვინ მასწავლა? |
| ვინ ხარ ახლა? |
| ზოგჯერ, ადამიანს ისე ეჩვევი... |
| ზღვა |
| თავბრუსხვევა |
| თავისუფლება? |
| თვალი გამჩხრიკავი და განმქიქებელი |
| თვითკრიტიკული სონეტი |
| თუ ჩემი სული დაბრუნდება ასი წლის შემდეგ... |
| თქვენ გიყვართ ბახი? |
| იდაყვი, ჩამორტყმული მაგიდაზე... |
| იდეალური |
| იმპრესიონისტული სონეტი |
| იმპროვიზაცია |
| ისევ მუსიკა |
| ისეთი ცოტა ხორცით ვდგავარ მიწაზე... |
| იუდას ხე |
| კალაპოტში დაბრუნება |
| კამერული მუსიკა |
| კედელი |
| კიდევ ერთი ღამე გავიდა... |
| კლასიკა |
| კომენტარის გარეშე |
| ლიტერატურული სარჩული |
| მან დაინახა შიშველი ქალი... |
| მე ვზივარ ჩემი ტკივილის ნაჭუჭში... |
| მე მინდა დამწვან! |
| მერე რა, რომ ყველა კარებია ღია... |
| მეტამორფოზა |
| მეცამეტე სართული |
| მზე მრგვალი... |
| მთელი დღე ჩემს სხეულში... |
| მთლიანობის სონეტი |
| მითის გახსენება |
| მინორული სონეტი |
| მიტოვებული სახლი |
| მიქელანჯელო |
| მოგონების სონეტი |
| მოეშვი შაკიკიანი თავიდან |
| მომკლეს, გავრბივარ... |
| მორბენალთა სახელით |
| მუსიკა |
| მუსიკა – ლექსო თორაძეს |
| მშობლიურ ნეკნებზე |
| ნანატრი სიმარტივე |
| ნატვრა |
| ნიშნისმოგება |
| ნოსტალგიური სონეტი |
| ოდა წყალს |
| ომივით მოვარდა მოგონება... |
| ორიოდე სიტყვა ჰიმნის შესახებ |
| ორშაბათი |
| ოცნება უკუღმა |
| ოჯახური სონეტი |
| პათეტიური სონეტი |
| პალტოს იცვამენ წეროები |
| პარალელი |
| პენელოპე |
| პლატონის მოტივებზე |
| პლენერი |
| პოეტური სონეტი |
| რა დროს პოეზიაა? |
| რა სიმშვიდეა და დღეები როგორ მიდიან... |
| როგორ დამღალა წვრილმანებმა უსახო ყოფის... |
| როგორ შეგიცვლია ცხოვრების ნირი... |
| რომანტიკის გარეშე |
| როცა სულ უფრო ემსგავსები ქვას |
| როცა შენი არავის ესმის... |
| სად არის საბუთი? |
| სევდა |
| სეზანი |
| სიკვდილის სონეტი |
| სიმართლის სონეტი |
| სიმარტივის მცდელობა |
| სიმღერა |
| სინათლის ქვეშეთში |
| სიყვარულის სონეტი |
| სიყმაწვილესთან გამოთხოვება |
| სონეტი გაძლებაზე |
| სონეტი დედას |
| სხვა რა გითხრა? |
| ტირაჟირება |
| ტრაგედია |
| ტყუილის აპოლოგია |
| უღირსი სიკვდილი |
| უცნაური სურვილი |
| ფიროსმანის ასოციაცია |
| ქალაქის მსხვერპლი |
| ქართულის გაკვეთილები |
| ქვა |
| ქვეტექსტის ბინდი |
| ქუჩაში |
| ყველაზე შეუსაბამო დროს იწერება ლექსები... |
| შაქარივით დავდნები |
| შეიძლება |
| შემზადება ჰიპერბოლისთვის |
| ჩაფიქრება თემაზე _ პოეტი |
| ჩემი ავტოგრაფი |
| ჩემი გასაჭირი |
| ჩემს შვილებს, დიდს და პატარას |
| ჩემს შვილს, ეკას |
| ჩივილის სონეტი |
| ცისფერი, ლურჯი, ალისფერი... |
| ცისფერყანწელებს |
| ძველი სიმღერის მოტივებზე |
| წიქარა |
| წრეში |
| ჭრელი სონეტი |
| ხე ფანჯრის წინ |
| ხეები |
| ჰარმონია |
