გრანელი ტერენტი
| *ბიოგრაფია (გ.ტ) |
| * * * დაღონებული და მარად სუსტი |
| * * * ისევ მოვედი |
| * * * მთვარიანი ღამის ორი საათია |
| * * * სადღაც სდუმს მთები, სადღაც ნისლია |
| MEMENTO MORI |
| ალბათ მოვა დრო |
| ალბათ წვიმას ქარიშხალი დაძლევს |
| ამ ფიქრის გარდა კარია ახლო |
| ამდენ წამების და გლოვის შემდეგ |
| ამნაირ ბედზე ვნაღვლობ |
| ამოდის მთვარე და მაღლა იწევს |
| ანგელოზი |
| არ ვხედავ ღრუბელს |
| არ მახსოვს გუშინ რა გამიხარდა |
| არ მახსოვს, მაშინ ვის დავუძახე |
| არ მგონი, ჩემში ცეცხლი რომ დაქრეს |
| არ მიგრძვნია |
| არ მინდა საგნის დასახელება |
| არ შემიძლია და მე ავად ვარ |
| არა ვარ, მინდა გამოცოცხლება |
| არა მყავს ტოლი... |
| არავინ არის, გული დაობლდა |
| არავინ მოდის... |
| ასე თავდება ჩემი ცხოვრება |
| ასე თეთრია |
| ასე მძიმეა შიში სიკვდილის |
| ბარათი |
| გაზაფხული |
| გარშემო დგება მზიანი სივრცე |
| ვედრება |
| ვფიქრობ სიკვდილზე |
| თბილისი მაღლიდან |
| თოვლი |
| ირას |
| მე და გალაკტიონი |
| პოეტი პატიმარი |
| სონეტი |
| ფიროსმანიშვილს |
| ქარი ფოთლებთან ისევ თამაშობს |
| ქარმა ხომ ბევრი ფიქრი დატოვა |
| შენ |
| ცა - ლაჟვარდი, დედამიწა - კუბო |
| წუხს როიალი ბაღის მახლობლად |
